Zencefiller, cennet kuşu bitkisi, muz bitkisi ve baharatlı köküyle zencefil olarak adlandığımız bitki de dahil olmak üzere, 3000 bitki türünden oluşan geniş bir gruptur. Bu bitkilerden bir kısmını meyveleri (örneğin muz) ya da kökleri (örneğin zencefil) nedeniyle aşinayız. Ama buna ek olarak zencefilgiller, sarıçiçeklerden, kırmızı atkuyruğuna ve tehlikeli görünüşlü orkidelere, heliconianın kırmızı boynuzuna varan seriyi oluşturacak şekilde evrilmiş inanılmaz derecedeki çiçek çeşitlilikleriyle de tanınırlar. Chelsea özellikle bunlardan, spiral Costaceae olarak bilinen bir zencefil grubuyla ilgileniyordu.
Bütün bu çeşitlilik nasıl meydana geldi? Bu soruyu cevaplamak için işe bu bitkilerin soyoluş ya da evrimsel ağaçlarını inceleyerek başlarız; Chelsea’nin belirttiği üzere, “Çeşitliliği anlamak için kullanılan her mekanizma işe soyoluşsal bir iskeletle başlamalıdır.”
Costaceae soyoluşunu oluşturmak için, Chelsea bitkilerin anatomilerini inceledi, DNA dizilimini elde etti ve bu kanıtları söz konusu bitki türlerinin evrimsel ilişkilerini ortaya koymada kullandı. Bir soyoluşu oluşturma süreci oldukça karmaşık olabilir. Araştırmacılar, çeşitli tipteki verileri, kanıtların hangi evrimsel ilişkileri en çok desteklediğini belirlemek için incelerler. Sonuçta elde edilen soyoluş, organizmalar arasındaki evrimsel ilişkilere dair bir hipotezdir ; verilerle iyice desteklenmiş bir hipotez. Chelsea’nin bitkileri için oluşturduğu soyoluşu aşağıda görebilirsiniz.
