Peygamber devesi karidesinin evrim sürecinde, sığınağını koruma stratejileri doğal seçilim yoluyla evrilir. Evrim sürecinin bir döneminde N. bredini bu derece karmaşık sığınak koruma stratejilerine sahip değildi. Bununla birlikte bazı bireylerde üremek için sağ kalmaya ve kendi sığınaklarını korumaya yardımcı olabilecek davranışları oluşturabilen genler rastlantısal olarak bulunuyordu. Bu bireyler hayatta kalarak, bu elverişli genetik değişkenliğe sahip olmayan bireylere oranla daha çok yavru meydana getirdi ve en iyi sığınak savunucuları “sığınak savunma genlerini” sonraki döllere aktardı. Bu yolla iyi sığınak savunma genleri tüm popülasyona yayıldı. Bundan sonra, mutasyon yoluyla ortaya çıkan en küçük bir genetik değişkenlik sığınak savunmasına yardımcı olacak şekilde oluştuğunda aynı yolla yayıldı. Dolayısıyla, doğal seçilim peygamber devesi karidesinin davranışı üzerinde işledi ve birçok sayıda yaralanmadan kaçınma ve sığınağını savunma ile ilgili davranışsal stratejiye öncülük etti.
Sığınak savunma genine sahip peygamber devesi karidesinin hayatta kalma ve üreme olasılığı daha yüksektir. Döller boyunca “sığınak koruma genleri” popülasyona yayılır.
Elbette savunma stratejileri ile beraber hücum stratejileri, yani saldırgana sığınağı ele geçirmesinde yardımcı olacak davranışlar gibi uyarlanımlar da evrilir. Savunma stratejisinin üstesinden gelecek yeterince iyi bir hücum stratejisi doğal seçilim tarafından tercih edilir ve aynı şekilde popülasyona yayılır. Ancak bu hücum stratejilerinin de karmaşık olması gerekmektedir. Sığınak koruyucusunun tehditlerini basitçe önemsememek, eğer savunucu blöf yapmıyorsa saldırganımızı öldürebileceği için tehlikelidir. Soyların evrim sürecinde, güvenli bir yuva elde etme çabaları içindeki peygamber devesi karidesinin hücum ve savunma stratejileri artarak devam etmiştir.
